.මෙය පෙර රජ දවසක වඩුවෙකු විසින් රජු ට කර දුන් කැටයම් වල ට ගෙවීමක් ලෙස අවවාදයක් ඉල්ලා එලද ඔවදනේ පිහිටෙන් තමන් හට වන්න ට තිබූ මහා විපතක් වලක්වා ගත් හැටි කියැවෙන අපූරු ජන කතාවකි. මෙහි ගැබ්ව ඇති හරය සහ පණිවිඩය වන්නේ "මිළ මුදල් සම්පත් කෙදින හෝ අපෙන් නැතිව යන බවත්, ජීවිතය ට වටිනා ඔවදන් අප දිවිය ට මිළ කළ නොහැකි සේවයක් ඉටු කරන බවත් ය."කියවා බලා අදහස් ඇතොත් ලියා දක්වන්න ඇරයුම් කරමි.පොතේ ගුරු:බොහෝ ඉස්සර කාලෙකලංකාව නම් රටකහද්ද පිටිසර ගමකදක්‍ෂ වඩුවෙක් හිටිය කාලෙකලී යෙන් කළ දස්කම්කැටයම් නොයෙක් විස්කම්ලෙසින් මහ හාස්කම්කරයි වඩුවා අනගි වඩු කම්මුහුණ පුර සඳ මෙනිනෙත් මැණික් කැට මෙනිසුරඟන ට නොදෙවෙනි'සඳවතී' නම් ඇගේ නම විණිදිනක වුනි හරි වැඩක්නොසිතූ ලෙසින් කිසිවෙක්ආවා රජ අණක්හිත ට දැණුනා මහ චකිතයක්වඩුවා:(වඩුවා සොවින් තැවෙමින් සිතයි)එන්න ට කිව්වේ රජු මට කුමකටදන්නේ නැහැ මම හිත මගෙ සලිතයිසඳවති ගැන රජු සිත් ඇඳිලා වෙද?මට මගෙ සඳවති යත් නැති වේවි ද?යන්න ට වෙයි දින ගණනක් දුර දුර ආපසු එන්න ට වෙන දින බොහො දුරබිරිඳත් දරුවත් දමලා යන දුරදුරලන්න ට හැකි වේවි ද දුක් දුර(ශෝකයෙන් බිරිඳ සහ දරුවා දෙස බලා)අකීකරු වෙන්න ට රජු ටබැරිය මට කිසි ම විට කිරිය යුතු වැඩය මටනොදනිමී මම දැනට(බිරිඳ දෙස හැරෙමින්)මට හැඟෙන විලාසෙටරජු ට සිත් පහළ වී ඇත නුඹටඅහෝ එය එසේ වේවි ද?මට ඔබව අහිමි වේවි ද?(දරුවාගේ හිස පිරිමදිමින්, දෙදනා ට ම සමු දෙමින්)මම ගිහින් එන තුරාඉඳිනු මැන පරිස්සම් වෙලාහුස්ම මගෙ ඇති තුරානුඹල දෙදනා රැදෙයි මගෙ සිත් පුරාපොතේ ගුරු:බිරිඳ සිහි වන්නේදරු ද සිහි වන්නේදින දින ගෙවෙන්නේකල්පයක් සේ ඔහු ට දැනුනේපුරා තුන් වසරක්කලා කැටයම් රැසක්ගමින් සිත් සුව හසක්වඩුව වඩුකම් කලා සහසක් රජු පැවරු පරිද්දෙන්කැටයම් කලා ලීයෙන්කාරිය නිමාවෙන්යන්න කාලය උදා විය ඉන්රජු පැමිණෙන්නේවඩුවා අමතමින්නේවාඩුව දෙමින්නේඕන මොනවා දැයි අසන්නේරජු:ප්‍රීතී ය වඩුව මටකර ඇති ඔබේ වැඩ දැකතුටු පඩුරු දෙන ලෙසටඅවැසි දේ කිම වේ ද කිව මටපැවරූ වැඩය බොටකර ඇති නිසා හොදටඅවවාදයක් හෝ මුදලකටචාඩු ව ගෙවිය හැක ඉතිං මටවඩුවා:(මදක් කල්පනා කරමින්)මුදලක් ගත්තොතින් මේ මා කළ වඩටඑය නැති වෙනව අපි කා බී ඇන්ද විටමොනයම් දෙයක් ගෙන යා හැකි නම් දිගටමුදල් නොවේ අවවාදය වේය මටරජුගෙන් ඔවදනක් ගතයුතු යැයි සිතමිමුදල් නොඉල්ලා ඉන්නට යැයි සිතමිඑය මහ වටින කරුණක් යැයි මම සිතමිරජු දෙන ඔවදනත් ගෙන මම යමි සිතමි(රජු ට වැඳ යටහත් පහත්ව තමා අවුරුදු තුනක් කළ ලී කැටයම් වල ට ගාස්තු ලෙස වටිනා අවවාදය ක් දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය) පස්වහන් දහසක ට බුදු වේ රජතුමනිසේවය කලේ ඔබ හට මා සිත තුටිනිමා කල වැඩය වෙනුවෙන් මට රජතුමනිදෙනුමැන ඔවදනක් දිවි සරු වෙන ලෙසිනි(රජු ප්‍රීතියෙන් යුතුව මේ බුද්ධිමත් වඩුවා ගැන තවත් පැහැදී, ඉල්ලීම පරිදි "කනින් ඇසූවත් ඇසින් දුටුවත් අතට හසු වන තුරු විශ්වාස කරන්න එපා" යනුවෙන් ඔවදනක් තල්පතක ලියා වඩුවාට දුන් සේක)පොතේ ගුරු:පඩුරු ගෙන ප්‍රීතියෙන්වඩුව නික්මෙයි හනිකයෙන්යන ගමන් මඟ තොටින්අසයි අඹුදරු විත්ති සතොටින්මග යන අය කිසිත්නොදන්නා බව කිය කිසිත්වඩුව ගෙ හිතට කිසිත්හිතා ගත නොහැකීය මේ කිසිත්(මඟ තොට දී මිනිසුන්ගෙන් ලැබූ ආරංවි නිසා සිත කලබල වු වඩුවා නිවසට නොයෑමට සිතයි)සැක සිතිනි වඩුව ටගියා යැයි අඹුව පිටපැන ගියයි දරුව පිටඅහෝ යැයි ඔහු සිතිය පිට පිටනොයන්න ට සිතා නිවසටනැවතුනු විසල් ගසක් යටගෙන රජ පඩුර ඉවතටකියව බැලුවා එයද නිකමට(වඩුවා රජු දුන් ඔවදන ගෙන කියවා බලා කම්පා වී, කුමට සැක කරන්නෙමිද මා, ගොස් සැක හැර දැන ගනිමියි සිතා නැගිට නිවස කරා යන්න ට සැරසුනි)වඩුවා :කොතරම් සෙනෙහසින් සිටිය ද අප දෙදෙනදරුවා සමඟ දුක සැප දෙක බෙදා ගෙනමට සැක නැතේ මගේ අඹු දරු දෙදෙන ගැනගොස් මම බලමි මගෙ නිවසට කල් නොගෙන(වඩුවා නික්මේ. නිවසේ දොරට තට්ටු කළ ද බිරිය දොර හැරියේ නැත. වඩුවා බිරිඳ අමතා "සොදුර මා හදුනන්නේ නැතිද? රජතුමා ළඟ සේවයට ගිය ඔබේ සැමියා මමයි. දොර අරින්න" යැයි හඬ අවදි කලේය.)බිරිඳ :මගේ සැමියා කිසි දිනකේඑන්නෙ නෑ රෑ දෙගොඩ යාමෙඔබ මගේ සැමියා නොවන්නේඅරින්නෑ දොර කසිම විටකේ(සොවින් බරවූ වඩුවා ගෙයි පිළේම නිදා ගත්තේය. මහ රෑ ගෙතුලින් පිරිමි හඬක් ඇසුණි. ඔහු මහා කලබලයකටත් කෝපයකටත් පත් විය. දොර කඩාගෙන ඇතුලට යන්න සිතූ නමුත් රජුගේ ඔවදන නැවත ගෙන කියවා ඉවසා එළි වෙන තුරු පිළේම නිදා හුන්නේය. උදෑසන බිරිඳ දොර හැරගෙන එළිය ට පැමිණ පිළේ සිටි සැමියා දැක, පුදුමයට පත්ව හඬන්නට පටන් ගත්තාය. පුතා ද අවදි වී සිටි අතර ඔහුට තාත්තා අඳුනා ගත නොහැකි වී සිටියේය."පුතේ මේ උඹේ තාත්තා", ඊයේ රෑ ඇහුනේ පුතාගේම කට හඬ බව ඔහුට තේරුණා. වඩුවා සියළු විස්තර බිරියටත් දරුවාටත් කියා සිටියා.)පොතේ ගුරු:පසුදින නැචත වඩුවාරජු වෙත යන්න සිතුවාදින කිහිපයක් ගෙව්වාමාළිගය වෙත නැචත ආවාඔබා රජු ළඟ දණදොහොත් මුදුනට ගෙනතුන් වරක් වදිමිනකිව්ව පල දුන් අයුරු ඔවදනපැහැදී රජු මෙවිටදුන්නා පඩුරු පිට පිටතවත් ඔවදන් දී තුට ටයැව්වයි වඩුව නැවත නිවසටකතා චස්තුව නිමිනමුත් අදහස නොනිමිඔවදන් රුවන් වැනිහිතට ගනු ඔබ දිලෙයි වැනි මිණි(සියල්ලෝ වේදිකාවෙන් නික්ම යති)නිමි.
Tuesday, April 21, 2009
අනගි ඔවදන
.මෙය පෙර රජ දවසක වඩුවෙකු විසින් රජු ට කර දුන් කැටයම් වල ට ගෙවීමක් ලෙස අවවාදයක් ඉල්ලා එලද ඔවදනේ පිහිටෙන් තමන් හට වන්න ට තිබූ මහා විපතක් වලක්වා ගත් හැටි කියැවෙන අපූරු ජන කතාවකි. මෙහි ගැබ්ව ඇති හරය සහ පණිවිඩය වන්නේ "මිළ මුදල් සම්පත් කෙදින හෝ අපෙන් නැතිව යන බවත්, ජීවිතය ට වටිනා ඔවදන් අප දිවිය ට මිළ කළ නොහැකි සේවයක් ඉටු කරන බවත් ය."කියවා බලා අදහස් ඇතොත් ලියා දක්වන්න ඇරයුම් කරමි.පොතේ ගුරු:බොහෝ ඉස්සර කාලෙකලංකාව නම් රටකහද්ද පිටිසර ගමකදක්‍ෂ වඩුවෙක් හිටිය කාලෙකලී යෙන් කළ දස්කම්කැටයම් නොයෙක් විස්කම්ලෙසින් මහ හාස්කම්කරයි වඩුවා අනගි වඩු කම්මුහුණ පුර සඳ මෙනිනෙත් මැණික් කැට මෙනිසුරඟන ට නොදෙවෙනි'සඳවතී' නම් ඇගේ නම විණිදිනක වුනි හරි වැඩක්නොසිතූ ලෙසින් කිසිවෙක්ආවා රජ අණක්හිත ට දැණුනා මහ චකිතයක්වඩුවා:(වඩුවා සොවින් තැවෙමින් සිතයි)එන්න ට කිව්වේ රජු මට කුමකටදන්නේ නැහැ මම හිත මගෙ සලිතයිසඳවති ගැන රජු සිත් ඇඳිලා වෙද?මට මගෙ සඳවති යත් නැති වේවි ද?යන්න ට වෙයි දින ගණනක් දුර දුර ආපසු එන්න ට වෙන දින බොහො දුරබිරිඳත් දරුවත් දමලා යන දුරදුරලන්න ට හැකි වේවි ද දුක් දුර(ශෝකයෙන් බිරිඳ සහ දරුවා දෙස බලා)අකීකරු වෙන්න ට රජු ටබැරිය මට කිසි ම විට කිරිය යුතු වැඩය මටනොදනිමී මම දැනට(බිරිඳ දෙස හැරෙමින්)මට හැඟෙන විලාසෙටරජු ට සිත් පහළ වී ඇත නුඹටඅහෝ එය එසේ වේවි ද?මට ඔබව අහිමි වේවි ද?(දරුවාගේ හිස පිරිමදිමින්, දෙදනා ට ම සමු දෙමින්)මම ගිහින් එන තුරාඉඳිනු මැන පරිස්සම් වෙලාහුස්ම මගෙ ඇති තුරානුඹල දෙදනා රැදෙයි මගෙ සිත් පුරාපොතේ ගුරු:බිරිඳ සිහි වන්නේදරු ද සිහි වන්නේදින දින ගෙවෙන්නේකල්පයක් සේ ඔහු ට දැනුනේපුරා තුන් වසරක්කලා කැටයම් රැසක්ගමින් සිත් සුව හසක්වඩුව වඩුකම් කලා සහසක් රජු පැවරු පරිද්දෙන්කැටයම් කලා ලීයෙන්කාරිය නිමාවෙන්යන්න කාලය උදා විය ඉන්රජු පැමිණෙන්නේවඩුවා අමතමින්නේවාඩුව දෙමින්නේඕන මොනවා දැයි අසන්නේරජු:ප්‍රීතී ය වඩුව මටකර ඇති ඔබේ වැඩ දැකතුටු පඩුරු දෙන ලෙසටඅවැසි දේ කිම වේ ද කිව මටපැවරූ වැඩය බොටකර ඇති නිසා හොදටඅවවාදයක් හෝ මුදලකටචාඩු ව ගෙවිය හැක ඉතිං මටවඩුවා:(මදක් කල්පනා කරමින්)මුදලක් ගත්තොතින් මේ මා කළ වඩටඑය නැති වෙනව අපි කා බී ඇන්ද විටමොනයම් දෙයක් ගෙන යා හැකි නම් දිගටමුදල් නොවේ අවවාදය වේය මටරජුගෙන් ඔවදනක් ගතයුතු යැයි සිතමිමුදල් නොඉල්ලා ඉන්නට යැයි සිතමිඑය මහ වටින කරුණක් යැයි මම සිතමිරජු දෙන ඔවදනත් ගෙන මම යමි සිතමි(රජු ට වැඳ යටහත් පහත්ව තමා අවුරුදු තුනක් කළ ලී කැටයම් වල ට ගාස්තු ලෙස වටිනා අවවාදය ක් දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය) පස්වහන් දහසක ට බුදු වේ රජතුමනිසේවය කලේ ඔබ හට මා සිත තුටිනිමා කල වැඩය වෙනුවෙන් මට රජතුමනිදෙනුමැන ඔවදනක් දිවි සරු වෙන ලෙසිනි(රජු ප්‍රීතියෙන් යුතුව මේ බුද්ධිමත් වඩුවා ගැන තවත් පැහැදී, ඉල්ලීම පරිදි "කනින් ඇසූවත් ඇසින් දුටුවත් අතට හසු වන තුරු විශ්වාස කරන්න එපා" යනුවෙන් ඔවදනක් තල්පතක ලියා වඩුවාට දුන් සේක)පොතේ ගුරු:පඩුරු ගෙන ප්‍රීතියෙන්වඩුව නික්මෙයි හනිකයෙන්යන ගමන් මඟ තොටින්අසයි අඹුදරු විත්ති සතොටින්මග යන අය කිසිත්නොදන්නා බව කිය කිසිත්වඩුව ගෙ හිතට කිසිත්හිතා ගත නොහැකීය මේ කිසිත්(මඟ තොට දී මිනිසුන්ගෙන් ලැබූ ආරංවි නිසා සිත කලබල වු වඩුවා නිවසට නොයෑමට සිතයි)සැක සිතිනි වඩුව ටගියා යැයි අඹුව පිටපැන ගියයි දරුව පිටඅහෝ යැයි ඔහු සිතිය පිට පිටනොයන්න ට සිතා නිවසටනැවතුනු විසල් ගසක් යටගෙන රජ පඩුර ඉවතටකියව බැලුවා එයද නිකමට(වඩුවා රජු දුන් ඔවදන ගෙන කියවා බලා කම්පා වී, කුමට සැක කරන්නෙමිද මා, ගොස් සැක හැර දැන ගනිමියි සිතා නැගිට නිවස කරා යන්න ට සැරසුනි)වඩුවා :කොතරම් සෙනෙහසින් සිටිය ද අප දෙදෙනදරුවා සමඟ දුක සැප දෙක බෙදා ගෙනමට සැක නැතේ මගේ අඹු දරු දෙදෙන ගැනගොස් මම බලමි මගෙ නිවසට කල් නොගෙන(වඩුවා නික්මේ. නිවසේ දොරට තට්ටු කළ ද බිරිය දොර හැරියේ නැත. වඩුවා බිරිඳ අමතා "සොදුර මා හදුනන්නේ නැතිද? රජතුමා ළඟ සේවයට ගිය ඔබේ සැමියා මමයි. දොර අරින්න" යැයි හඬ අවදි කලේය.)බිරිඳ :මගේ සැමියා කිසි දිනකේඑන්නෙ නෑ රෑ දෙගොඩ යාමෙඔබ මගේ සැමියා නොවන්නේඅරින්නෑ දොර කසිම විටකේ(සොවින් බරවූ වඩුවා ගෙයි පිළේම නිදා ගත්තේය. මහ රෑ ගෙතුලින් පිරිමි හඬක් ඇසුණි. ඔහු මහා කලබලයකටත් කෝපයකටත් පත් විය. දොර කඩාගෙන ඇතුලට යන්න සිතූ නමුත් රජුගේ ඔවදන නැවත ගෙන කියවා ඉවසා එළි වෙන තුරු පිළේම නිදා හුන්නේය. උදෑසන බිරිඳ දොර හැරගෙන එළිය ට පැමිණ පිළේ සිටි සැමියා දැක, පුදුමයට පත්ව හඬන්නට පටන් ගත්තාය. පුතා ද අවදි වී සිටි අතර ඔහුට තාත්තා අඳුනා ගත නොහැකි වී සිටියේය."පුතේ මේ උඹේ තාත්තා", ඊයේ රෑ ඇහුනේ පුතාගේම කට හඬ බව ඔහුට තේරුණා. වඩුවා සියළු විස්තර බිරියටත් දරුවාටත් කියා සිටියා.)පොතේ ගුරු:පසුදින නැචත වඩුවාරජු වෙත යන්න සිතුවාදින කිහිපයක් ගෙව්වාමාළිගය වෙත නැචත ආවාඔබා රජු ළඟ දණදොහොත් මුදුනට ගෙනතුන් වරක් වදිමිනකිව්ව පල දුන් අයුරු ඔවදනපැහැදී රජු මෙවිටදුන්නා පඩුරු පිට පිටතවත් ඔවදන් දී තුට ටයැව්වයි වඩුව නැවත නිවසටකතා චස්තුව නිමිනමුත් අදහස නොනිමිඔවදන් රුවන් වැනිහිතට ගනු ඔබ දිලෙයි වැනි මිණි(සියල්ලෝ වේදිකාවෙන් නික්ම යති)නිමි.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment